Teknolojinin geldiği son nokta hazırcılığa alıştırdığı insanın hayal gücünü aldı. Hayal gücü giderken uykuyu da peşinde götürmüştü. Uyuyabilmek için rüya görebilmek gerekirdi. Teknoloji rüya üretemezdi fakat hâlâ hayal gücü canlı olan rüyaperestlerin düşlerini başkalarına iletebilirdi. Böylece rüya fabrikası kuruldu. Ekip oluşturuldu, eğitim başladı; düşle gerçek arası bir yolculuğa çıkılacaktı. İnsanlar uykularına kavuşacaktı ama rüyaperestler ve hayalbazlar yeni uyanacaktı...

Ne zaman insanlar mecbur kaldı, hayal gücüne ihtiyaç duyduysa bu fikir yeniden canlanmaya başladı. Gerçek anlamda hayal kurdurdu. Hayalin en güzel yanı da gerçek olabileceğine olan inancı beraberinde getirmesiydi. Şimdi yeni bir çağ açılıyordu. Bu çağı inşa edenler yalnızca hayal güçlüleri olacaktı.

Araştırmalarımız sonucu; insanların hayal güçlerini muhafaza edebilme oranlarının, mesleki alanlarıyla doğru orantılı olduğunu öğrendik. Mesela şu meslekler mesleki getiri ve kendini yenileme zorunluluğu sebebiyle bu özelliğini muhafaza eden insanları daha çok barındırıyor...

"Kelebek müzelerindeki kelebekler binlerce yıl önceden miras kalma canlı kelebeklerin cesetleri çünkü. İnanılmaz renkleri var! Daha önce gittin mi? Gitmediysen mutlaka görmelisin!" Liya'nın heyecanla anlattığı bir araba laftan sadece birkaç kelime seçimi beni dondurmuştu. Ceset müzeleri... Aman. "Neden sustunuz?" "Sen sağlıklı mısın?"dedi Yaman. "Evet." "Peki emin misin?"