paulaescribe Paula Albornoz

Mucho se ha dicho y se dirá sobre el amor. Y muchísimo se ha escrito. Pero todo lo dicho y lo escrito se desvanece de pronto ante un hecho concreto: la experiencia propia. Así como no podemos asegurar que lo que cada uno de nosotros percibe como "verde" es exactamente igual a lo que los demás perciben, tampoco sabremos jamás fehacientemente si amar tiene, para dos personas - al menos - el mismo significado. Las palabras, también tienen sus trampas. Sabemos nombrar al amor y al desamor. Podemos implorar ¡ámame!, pero no exigir ¡desámame! Esta historia, cotidiana y profunda, nos invita a acompañar la reflexión de alguien perdido en esa nebulosa. ¿Es amor aquello de lo que habla? ¿Hay culpables e inocentes en una relación enferma? ¿Cómo puede una persona alejarse de aquello por lo que vive, si es lo mismo que no la deja vivir? Paula Albornoz te invita a conocer a dos personajes tan atractivos como destructivos, a inmiscuirse en sus historias y a, si sos capaz, escapar a identificarte con lo que hacen, sienten, piensan, dicen y "(des)aman". ------------------------------------------------------------------------------------------------------ Queda hecho el depósito de ley 11.723 - Regimen Legal de la Propiedad Intelectual. Prohibida la reproducción total o parcial de esta obra por cualquier medio.


Dram Tüm halka açık.

#feminismo #amor-romántico #drama #amor #relación-tóxica #escritora-independiente #argentina #novela
49
22.2k GÖRÜNTÜLEME
Devam etmekte - Yeni bölüm Her Pazar
okuma zamanı
AA Paylaş

Prólogo

Hoy es el día. Toda la semana me pregunté si finalmente me animaría a venir. Ahora me alegra haberlo hecho. Lo veo ahí sentado, en una de las mesas de afuera a pesar de que llueve a cántaros. Está leyendo el libro que le recomendé, y no puedo evitar sonreír. Un bucle le resbala casualmente sobre el rostro, pero nada le hace apartar su atención del libro. Lo veo hacer muecas, completamente sumergido en su lectura, sintiendo lo que los personajes sienten.

Me acerco sigilosamente, tratando de no hacer ningún ruido. No me es difícil, dado que el sonido de la tormenta es ensordecedor. Al principio no se percata de mi presencia, no hasta que comento “buen libro, ¿quién te lo recomendó?”, y sube la vista con la sonrisa más radiante que he visto jamás.

10 Kasım 2019 20:44 2 Rapor Yerleştirmek Hikayeyi takip edin
19
Sonraki bölümü okuyun 1

Yorum yap

İleti!
Cris Torrez Cris Torrez
interesante quiero saber como sigue
August 15, 2020, 02:37
Cris Torrez Cris Torrez
interesante quiero saber como sigue
August 15, 2020, 02:37
~

Okumaktan zevk alıyor musun?

Hey! Hala var 28 bu hikayede kalan bölümler.
Okumaya devam etmek için lütfen kaydolun veya giriş yapın. Bedava!