" Kısa anlığına bile olsa kendini şanslı hissetmek nasıl bir duygudur? Seviyendeki canlılara şans dağıtırken düşündüğüm tek husus budur..." adam, yerdeki halının üzerinde yarı çıplak yatan ihtiyarı süzdü. Oturduğu sandalyenin sırtına yaslanarak yatakta uyuyan kızın vücudunda göz gezdirdi. "Anlamadığım şu; şans neden bu kadar kararsız? Az önce seninleyken sadakatsiz kadınlar gibi farklı birinin yanında olmayı seçer... Kanımca tam bir orospu gibi." Elini ağzına götürdü. "Pardon, senin dilinde konuştum. Hayat kadını diyelim biz ona." Gülümseyerek devam etti, " Sana kötü haberim var Tomasz, an itibarıyla şans şu yatan zavallı kızcağızın üzerinde. Biliyor musun, onu görebiliyorum. Kızı bir ışık gibi sarıp sarmalıyor. Lakin asıl onun parlaklığı değil, istikrarı."
Yerinden kalktı ve cebinden iki zar çıkardı. Biri siyah diğeri beyaz zarları avucunda sallamaya başladı.
" Sana bir arkadaşımdan bahsetmek isterim." Tekrar yerine oturdu. "Ata Tanrıların devran sürdüğü zamanlardan beri tanıdığım bir dostumdan... Adı Tüccar. Tabi ki de bu gerçek adı değil. Sizin gibi öz adımızı veya yedi ceddimizi paylaşmak için sosyal platformlara yayılmıyoruz. Çünkü her varlığın gücü adında gizlidir. Kadimiler kelamın gücüne sahip olduklarından beri bu böyle... Ama konumuz bu değil Tomasz. Konumuz Tüccar." derin bir iç çekti adam. "Aslında biz birbirimize çok benzeriz. Seninle değil tabi; Tüccarla. Nedeni onun bir umut taciri olması. İnsanlara umut verip son anda her şeyini alan bir fıtratı vardır dostumun. En haz aldığı hususta onları ölüm döşeğinde bile umutlandırıp ruhunu çalmak. Umut tohumu ekilmiş birini şansa inandırmak ne kolay. Çünkü zavallı insancıkların yarına dair umutları oldukça günün huzuruna kaptırır kendini." Farklı renklerdeki gözleriyle yerde yatan ihtiyarın gözlerinin içine baktı. " Benim huyum da bu, başkalarının gücünü kendi lehime kullanmak. Buna en iyi örnek sensin. O sana umut aşılarken ben senin şansın olduğuna inandırdım. Yazık, Rüşen kızına sahip olma hevesini bildiğimden böyle bir şansın olduğuna inandırdım." Adamın kahkahaları odada yankılandı. Bir kaçık gibi güldüğünden sandalyesinde ileri geri sallandı. " ...İnan o konuda hiç şansın yoktu... Kanımca şans var edilen nitel bir varsayımdır. Veya sadece bir sayıdır. Rakiplerimin başarılarını nitelendiren bir şansı şahsen manipüle edebilmek de benim gücümdür." Elindeki zarı parkeye fırlattı. Durmadan dönen zarlar renkli gözleriyle uzun süre süzdü. Gözlerini kapattığında zarlar iki ve üçü gösteriyordu.
" Beyin oksijensiz kalınca iki dakikaya hücreler ölmeye başlar. Talihliysen iki dakika dolmadan havayı içine solma şansı yakalarsın. Çünkü üç dakikadan sonra beyin hücreleri kalıcı olarak hasar görür. Beş dakikadan sonra hücreler kitleler halinde ölür. Konuşmanın başından beri dediğim gibi şans bugün kızdan yana..."
Adam gözlerini açtı ve kolunu öne attı. Zarlar avucuna geri yerleşirken yerde yatan ihtiyar havasızlıktan kıvranıyordu. Hiç aldırış etmeden yerinden kalktı ve yatağa doğru gitti. Masumca uyuyan kıza bir süre baktı, sonra, " Her şeyi ben yapacaksam tanrı olmanın anlamı nedir?" diye mırıldandı.
Okuduğunuz için teşekkürler!
Ziyaretçilerimize Reklamlar göstererek Inkspired’ı ücretsiz tutabiliriz. Lütfen AdBlocker’ı beyaz listeye ekleyerek veya devre dışı bırakarak bizi destekleyin.
Bunu yaptıktan sonra, Inkspired’i normal şekilde kullanmaya devam etmek için lütfen web sitesini yeniden yükleyin..
