Ağlıyordum.Kafamdaki düşünceler beni neşeli,hayat dolu bir kızdan ruhsuz bir kıza çevirmişti.Artık sadece kulaklığımı takıp saatlerce müzik dilemek istiyordum.Ama hayat denen bu şey beni bir zindana kapatmış gibiydi.İnsanların düşünceleri,gelecek kaygısı,dışlanma...Moralimi düzeltmek için sosyal medyaya girdim.Karşıma bir video çıktı ve çok hoşuma gitti.Birazda olsa moralim düzelmişti.
Videonun sahibi olan kız çok samimiydi.Beni görmese bile yüzümü güldürebiliyordu.Yüzünü bile görmediğim kızla arkadaştan öte olmuştuk.Gün geçtikçe daha yakınlaşmaya başladık.O benim ruh eşim gibiydi,onu kaybetmeye korkuyordum.Evet,daha kavuşamadığım bir kızı kaybetmeye korkuyordum..
Ne zaman üzülsem dertlerimi ona anlatıyordum.Beni mutlu ediyordu.Sevinçlerimi onunla paylaşıyordum,korkularımı da.Üzüldüğümde içime atmam gerekmiyordu.O da bana dertlerini,sevinçlerini ve korkularını anlatıyordu.Onunla konuşunca başka bir evrendeymiş gibi hissediyordum.
Fakat bir gün bir aptallık yaptım.Onunla küstüm ama sadece ben ona küstüm.O bana kıyamazdı,beni çok seviyordu.Kalbimi kırmış gibi hissettim çünkü kalbim her zaman ona karşı çok yumuşaktı.Beni gerçek hayatta tanımayan bir kıza küsmüştüm ve sanırım onun kalbini kırdım...Ben korkunç bir canavarım,kendimden iğreniyorum.Fakat o tüm suçu kendisinde olduğunu düşünüyor.Çok kötü biri olduğunu düşünüyor.Benim kalbimi kırdığını düşünüyor.Ona yanlış düşündüğünü söyledim.Onun kalbi ay ışığından bile parlak,en tatlı melodiden bile tatlı,yağmurda müzik dinlemekten bile güzel,en sağlıklı ilaçlardan bile yararlı,en pahalı elmastan bile değerli,fakat en hassas camdan bile kırılgan.Onunla konuştuğumda geceleri mutluluktan uyuyamadığımı bilmiyor,yine onunla konuştum fakat bu sefer ağladım.Keşke bu dünyada hiç var olmasaydım.Bazı şeyler can acıtır fakat gerçektir,bazen olanları kaldıramazsın ama pes etmezsin.Bende pes etmedim.Yağmur damlaları gibi yağdım onun minik cam kalbine.Onu affettim ama tüm suç bende,fakat bunu ikinci defa ona söylersem üzüleceğini biliyorum.Bu satırları onun için yazıyorum.Onu canımdan çok sevdiğimi bilsin,asla üzülmesin,asla yalnız hissetmesin diye.O her gece ağlıyor ama haketmiyor.Dünya çok acımasız.Fakat bana söz verdi.İlerde beni bulacak.Belkide yarın öleceğim ama onu asla unutmayacağım.Onunla kavga ettiğim gece sanki bir deprem olmuşta aklımdaki her şey yıkılmış ve enkaz altında kalmış gibiydim.Şarkılar ve gecenin zifiri karanlığına zincirle kilitlemiş gibiydim ama o kilidi açabilecek olan anahtar onun sözlerinde kaybolmuştu.Bende öyle.Onu hüzne boğmak istemiyorum.Dünya üzerideki mükemmel şarkıları ona armağan etmek istiyorum.Kendisinin eksik olduğunu düşünüyor.Eşsiz olmasına ve benim onu sevmem için mükemmel olmasına gerek yok.Gecelerimi gereksiz insanlara harcadım.Benim gecelerim o kadar değersiz değil.Gündüzlerimi ise bana söylenen sözlere karşı gözyaşlarımı tutmak için harcadım.Ancak tüm ömrümü ona harcasaydım gözüm asla arkada kalmazdı. Belki de bu dünyada asla görüşemeyeceğiz.Başka bir hikayede seni bekliyor olacağım...
Okuduğunuz için teşekkürler!
Ziyaretçilerimize Reklamlar göstererek Inkspired’ı ücretsiz tutabiliriz. Lütfen AdBlocker’ı beyaz listeye ekleyerek veya devre dışı bırakarak bizi destekleyin.
Bunu yaptıktan sonra, Inkspired’i normal şekilde kullanmaya devam etmek için lütfen web sitesini yeniden yükleyin..