Kamelya Çiçeği Hikayeyi takip edin

Arabadan çıkıp montumun bir anda yok olan kollarından geçmeye çalıştım. Binanın eskimiş ama asla değiştirilmemiş şifresini girerken arkamdan gelen adamı bekletmemek için acele ettim. Asansör sessiz gecti. İkimiz de konuşmadık ama ikimiz de mutluyduk. Ne kadar dramatiğim böyle bir giriş yapıyorum kendi aklıma. Merhaba ben, tasviri gerçekten de seviyorsun değil mi? Neyse.

Kapıyı çalıyorum. Çalmıyorum sadece tıklatıyorum. Tıklatmak. İnsan gerçekten garip. Garip.

-Ne bu acele?

-Ne bu tembellik?

-Bana şiir okumayacaksın yine değil mi?

-Şiire haksızlık olmaz mı sence de?

-Neden buradasın Kamelya?

-Bilmiyorum.

-Öğrendiğinde gel o zaman.

-Gerçekten içeri almayacak mısın beni?

-Hayır.

Bu sefer iki kişi mutlu değil. Tam bir pislik olur kendileri. a beni içeri almaz. Biliyorum. Ama neden her mutluluğumda buraya geliyorum bilmiyorum. Neden aramadım mesela?

-Rolü aldım.

-Ne rolü?

-a, rolü aldım.

-…

Sarıldı bana. Sıkıca değil cünkü biliyor ki dalga gececeğim. Yumuşakca değil cünkü biliyor ki dalga gececeğim. Şimdi de dalga geçeceğim.

-Bu kadar sevineceğini düşünmemiştim.

-Yıllardır hayalini kurduğun büyük rol artık elinde. Tabi ki de sevineceğim.

-Yıllardır beklemiyordum.

-Bekliyordun.

-Spesifik olarak bir rol beklemiyordum sadece

–Başarılı olmak istiyordun.

-Öyle de denilebilir.

-Öyle diyelim o zaman.

-a?

-Hm?

-Hâlâ içeri almadın.

-Gir hadi.

İki kola acıp film izledik. Birlikte yaptığımız ilk filmi izledik. O kameranın arkasında durmak için yalvarırken ben elinden zorla aldığım makineyle onun utanmış ve biraz da sinirlenmiş suratını cekiyorum. cekmek. Sonra o beni kovalıyor ve ben düşüyorum. Yarım saat boyunca beni neşelendirmeye çalışıyor ama ağlıyorum. Sonunda ikimiz de kameraya dönüyoruz.

-Bu filmde kimseye zarar gelmemiştir.

-Bakın bu kan değil, ketçap.

-O gün gerçekten düşmüştün değil mi?

-Evet hâlâ küçük bir yara izi var.

-Gerçekten mi?

-Hayır. O kadar derin değildi ki.

-Ama güzel oynamışsın.

-Sen de.

-İkimiz de senaryoyu unutmuştuk değil mi?

-Kesinlikle evet.

a sonrasında bize sıcak çikolata yaptı. Topakları icinde kalmıştı ve toz ağzımda bitter bir tat bırakıyordu. Biraz rahatsız etmesi hoşuma gidiyordu açıkçası. Realist bir histi.

-Seninkinde de topaklar var mı?

dedi a, kendi kupasından bir yudum alırken.

-Evet.

-Lezzetli değil mi?

-Rahatsız edici şekilde.

-Güzel.

-Güzel.

-Kamelya uyan.

-Uyanmak mı?

-Uyan.

-Uyanmak.

-Uyanmak.

-İstemiyorum.

-İste.

-Hayır.

-Uyan.