Ouço vozes sussurrando ao longe sobre minha vida, discutem sobre o que não fiz no passado e até sobre o meu futuro. São vozes que apenas me observam para soltar seu veneno sobre mim depois. Não se preocupam em me conhecer de verdade, estão felizes com apenas a falsa imagem que criaram de mim. Apenas veem o que querem, ou seja, os defeitos.
Tapo os meus ouvidos na esperança de que consiga ter um dia de paz e silêncio, mas isso não é o suficiente. Os sussurros passam a serem gritos, dessa forma eu não consigo fingir que não escuto. Penso em fugir, mas para onde iria? O único lugar que tenho no mundo é perto dessas vozes, e pior do que esses sussurros maliciosos, é o completo silêncio que a solidão traz.
Já que não posso fingir que não existem, eu as aguento. Enquanto escuto calada, construo de pouco a pouco o meu refúgio, o lugar para o qual conseguirei ir assim que terminá-lo. Um lugar que terá paz e um silêncio reconfortante, pois não estarei realmente sozinha quando estiver lá. Terei pessoas que me apoiam e respeitam, que só estão quietas por quererem que eu desfrute algo além de seus sussurros; os seus sorrisos.
Okuduğunuz için teşekkürler!
Ziyaretçilerimize Reklamlar göstererek Inkspired’ı ücretsiz tutabiliriz. Lütfen AdBlocker’ı beyaz listeye ekleyerek veya devre dışı bırakarak bizi destekleyin.
Bunu yaptıktan sonra, Inkspired’i normal şekilde kullanmaya devam etmek için lütfen web sitesini yeniden yükleyin..