Estava a caminho da casa da minha avó. Ela havia falecido há algumas semanas e era preciso arrumar a casa para poder vendê-la. Durante o percurso fui inundada pela expetativa de como iria encontrar aquele lugar que me havia visto crescer e do qual guardava muito boas memórias.
Estacionei o carro na entrada e dirigi-me à porta. Meti a chave, abri a porta, suspirei fundo ganhando coragem e entrei. Abri as portadas das janelas e à pouca luz do final da tarde percebi que todos os móveis estavam cobertos com lençóis concedendo um ar fantasmagórico àquela casa. Levantei uma das cobertas deixando aparecer as teclas de um piano empoeirado. Lembrei-me das vezes que a avó tocava nele para me animar quando estava triste.
Caminhando pela sala de jantar, pareceu-me sentir o cheiro do frango assado no forno, do seu delicioso bolo de chocolate e de ouvir a sua voz a chamar-me para almoçar. Uma saudosa lágrima escorregou pelo meu rosto. Após alguns minutos comecei a arrumar as coisas.
À medida que anoitecia, começou a chover torrencialmente e uns trovões ecoavam lá de vez em quando. Por fim, decidi parar e ir descansar. Fui para o quarto da avó e deitei-me na sua cama. O tempo piorava lá fora e o vento entrava e assobiava nas janelas agora mal vedadas. Lembrei-me da história que ela me contava sempre que estava mau tempo.
...
- Avó, não consigo dormir por causa da chuva. Contas-me aquela história? - Perguntei.
- Deita-te aqui ao meu lado.
Ela, com a sua sábia paciência, começava:
- Era uma vez uma mulher que vivia com a sua filha. Numa noite de tempestade a mulher foi ver a sua filha que estava a dormir, mas ela não estava na cama. Pensando que a marota tinha ido brincar, decidiu entrar na brincadeira. Percorreu a casa dizendo: Maria, Maria, onde estás? Apenas ouvia a risada da menina. Então continuou: Maria, Maria, onde estás? E a risada da filha soava cada vez mais perto. De repente, a menina saltou do escuro e gritou. Mas a mãe assustou-se, gritou também e acabou por morrer.
...
Eu assustava-me sempre, mas nesse dia sorri e adormeci. A meio da noite acordei e fui beber água. Ao regressar para o quarto, pareceu-me ouvir passos de criança a correr levemente, seguidos por outros mais lentos acompanhados de uma voz de mulher.
- Maria, Maria, onde estás?
Pensei que ainda estava a sonhar, ignorei e voltei para a cama.
- Maria, Maria, onde estás? - Repetia aquela voz, mas agora mais perto, quase do lado de fora do quarto.
Sentei-me na cama assustada! Os pelos dos meus braços enriçaram-se todos, um arrepio frio desceu pelas minhas costas e todo o meu corpo tremia de medo!
A porta do quarto abriu-se, um gelo de morte apoderou-se do quarto e, instintivamente, deitei- me e cobri a cabeça com o cobertor.
- Maria, Maria, onde estás? - A voz agora estava dentro do quarto!
Fechei os olhos com medo e com esperança de serem as memórias antigas a pregarem-me uma partida!
- Maria, Maria... - A voz parecia estar perto da minha cama!
Ao fim de uns minutos, o silêncio reinava naquela casa. Até a tempestade havia parado lá fora. Respirei fundo, sacudindo todas as recordações e tirei o cobertor de cima da cabeça.
Um grito de morte apavorante e assustador ecoou no quarto, enquanto uns olhos vermelhos apareceram aos pés da cama!
Completamente em pânico e gritando, saltei da cama, deixei tudo para trás, pegando apenas nas minhas chaves e, com o coração na boca, saí daquela casa, decidindo nunca mais lá voltar! Por diversas vezes olhei pelo retrovisor do carro e via aquela casa a afastar-se cada vez mais!
Quando cheguei a minha casa, acendi todas as luzes e deitei-me na cama estafada, mas descansada por estar longe daquele lugar arrepiante. Fechei os olhos, sorrindo por saber que tinha abandonado um pesadelo e regressado ao meu porto seguro. Imersa em planos para o dia seguinte, já sentido que iria adormecer a qualquer momento, uma voz de mulher sussurrou ao meu ouvido:
- Maria, Maria, onde estás?
Okuduğunuz için teşekkürler!
Ziyaretçilerimize Reklamlar göstererek Inkspired’ı ücretsiz tutabiliriz. Lütfen AdBlocker’ı beyaz listeye ekleyerek veya devre dışı bırakarak bizi destekleyin.
Bunu yaptıktan sonra, Inkspired’i normal şekilde kullanmaya devam etmek için lütfen web sitesini yeniden yükleyin..