Gizli Defter Seguir história

Saat gecenin üçüydü.Yarın cumartesi olmasına rağmen,erkendenşirketin kahvaltı organizasyonuna gidecekti.Ancak bir damla uykusu bile yoktu. Nasıl uyuyabilirdi ki bu akşam duyduklarından sonra? Onuniçin her saniyesini planlayarak,ilmek ilmek işlediği hayatı aslında sahtebir görüntü müydü? Olamazdı,olmamalıydı. Onu bu kadar önemserken,her şeyden korumayave en iyi hayatı sunmayaçalışırken neden şu andaderinlerde pişmanlık duyuyordu? Neden içindeki ocılızses yanlış yaptığını söylerken busese karşı çıkamıyordu?Bir anneden daha çok kim iyi düşünebilirdi kioğlunun geleceğini?Pekioğlu,bu akşammisafirliğe gelenarkadaşıileodasındaoynarkennedenöyle cümleler kurmuştu?

‘’Keşke ben de senin gibi olsam!’’

‘’Ben nasılım ki?’’

‘’Benim gibi hafta sonu kurslara gitmek zorunda değilsin. Piyano çalmayı öğrenmen için zorlayan bir ailen yok. Ödev kontrolü için her akşam 9’da annen seni çağırmıyorsanırım.Eve sürekli öğretmen geliyor. Hiç boş kalamıyorum ya!’’

‘’E güzel bir şey değil mi bu? Annen seninle ilgileniyor.’’

‘’Ama ben sevmiyorum ki bunları.Hiç bana sormuyor.Annem istediği için yapıyorum. Söylediğimde kızıyor. Geleceğim için önemliymiş.Hep bunu söylüyor.Bu gelecekdediği şeyneki?Birkere olsun beraber bir şey yapmıyoruzofff!’’

Koridordanannesininayak seslerini duyuncapaniklesusmuştu oğlu.Arkadaşı da susmuş cevap verememişti.Misafirlerinin yanına dönerkenzihnibulanıklaşmıştı,sonrasındada tüm gecezoraki gülmüş konuşmuştu.Şimdi deuyuyamıyordu.Yatağından kalktı,eşini uyandırmadan sessiz adımlarla odadan çıktı. Oğlunun odasına bir baktı.Oğlu,mışıl mışıl uyuyorduaraba şeklinde tasarlanmışyatağında. Özel siparişti, pahalıyadamalolmuştu yatak.Daha oğlu dünyaya gelmeden yatağı hazırdı bile aklında.Ama bir dakika.Oğlu da gerçekten sevmiş miydi?Ya başka bir hayali varsa?Mutfağageçti.Yarınsabah erken kalkacağını bilse de kendisine kahve yapacaktı. Bir şeylerin onu sakinleştirmesi gerekiyordu.Nerede hata yapmıştıanne olarak? Şehrin en kaliteli okulunu seçmişti onun için. Sırf o ileride rahat etsin diye küçük yaşta onudil kursunagöndermişti.Zorlandığıhangi ders varsa hemenözel hoca çağırılıyordu. Haftada iki gün piyano dersialıyordu.Dahane olabilirdi ki?

Kahve bardağı elinde,sessizce salona geçerken loş koridorda ayağı topa takıldı.Oğlu takılıp düşmesindiye topuodasınagötürdü.Gecelambasının yardımıylatopuoyuncakların olduğu kutuya tam koyacaktı ki gözüne bir defter ilişti.Okul defterlerinepekbenzemiyordu, olsa zaten oraya koymamalıydı.Küçük bir not defteriydi.Herhalde ödev defterini buraya atmış,dedi içinden. Defteri eline aldı,rastgele bir sayfayı açtı,yüreğine ikinci darbeyi indiren o cümleleri okudu:‘’Annemi çok seviyorum amaonunistediği şeyleri yapmak istemiyorum! Yapmadığımda kızıyor. Geleceğim önemliymiş.Off!Annem beni değil geleceğimi çok önemsiyor bence. Nebu gelecek? Hiç bana vakit ayırmıyor ki. Süreklietkinliklerdeyim. Toplantılarıma gelemiyor. Bana günün nasıl geçti demiyor da ödevlerimisoruyor.Bir keresinde…"devamını okumaya içi el vermedi,defteri kapattı.Kulaklarınınçınladığını, kalbinin ortasınabir hançer indiğinihissediyordu.İyilikyaptığını düşünürken kötülük ediyordu. O anda tüm vücudunu pişmanlık dalgası sardı. Busert dalgalarınarasında çırpınıyor ancaksüreklidibe vuruyordu...Gelecek?!İlkokul çocuğu ne anlardı ki gelecekten? Belli ki yavrucak annesinin ilgisini istiyordu. Keşke oğlunanedenbu yollara başvurduğunuanlatsaydı.Onukurslara göndereceğine beraber parkagitselerdi.Berabero çok sevdiği arabalı filmi izleyelim dediğinde ödevleri için odaya göndermeseydi.‘’Zaten izledin,neden bir daha izleyeceksin?!’’demişti.Şimdi anlıyordu;oğlunun asıl isteği annesiyle vakit geçirmekti.

Derin bir nefes aldı. Defter hala elindeydi. Açsa kim bilirdahaneler okuyacaktı. Demek ki zavallı çocuk dertleşecek kimseyi bulamayıncayazıyordu.Farkedilmesin diye de oyuncaklarının arasına atmıştıonu.Defteriyerine bırakıpusulca odadan çıktı. Kahvesini içemedi. Koridorda yavaşça yürürken,düşüncelerikafasında çıldırırcasına oradan oraya koşuyordu.Bu nasıl bir anneliktiböyle!Büyük hatalara imzaatan…Anılarsürekli hücum halinde durmadan pişmanlık başlıkları sunuyordu ona.Farkında olmadan oğluyla arasına uçurumlar girmişti.O güzel kalbin incinmesini bir çırpıda yok etmek istiyordu…

Yatağına döndü. Eşi her şeyden habersizuyuyordu.Birkeresindeona‘Ben de oğlumun geleceğini düşünüyorum ama bunu kendi hayallerim üzerindenyapmıyorum!’’demişti.‘’Kendihayallerim üzerinden yapmıyorum.’’Evet, iştekilitnokta!Oğlunungeleceğini tabii ki planlayacaktı amaonun hayalleriyle,ona vakit ayırarak…Duygularına hitap ederek,onun geleceğini değil aslında ‘onu’ önemsediğini hissettirerek…İyi ki duymuştu okonuşmayı , iyiki bulmuştu bu gizli defteri.İçi biraz rahatlamıştı, en azından şu anneyapacağını biliyordu.Akşamdan beri kirpiklerindeki bulutlardan yağmayı bekleyen yağmurları serbest bıraktı, pişmanlık selinde uyuyakaldı.

‘’ Çok mutluyum ya!Bir anda her şey değişmeyebaşladı. Annemle geçen gün kahvaltıyı dışarda ettik! Üstelik annem o cumartesi şirketinin kahvaltısına gidecekti. O sabah uyandım ve yatağımın başındakağıtbuldum.‘’Günaydınbirtanem!Vitrininçekmecesinde senibekleyen bir sürpriz var. Oraya git!’ yazıyordu. Tüm çekmecelerebaktım,sonundaen alttaki çekmecedekağıtkalembuldum.Kağıtta‘Annemlebugün yapmakistediklerim:__‘’Buboşluğu istediğin şeylerledoldur,koridoragel!’yazıyordu.Heyecanlayazdım.Koridorakoştum kiannem beni kucakladı.‘’Bugün kahvaltıyıberaber dışarda yapacağız. Yazdıklarına bakıp yapabileceklerimiziyapacağız!’’dedi. O günden beribeni mutlu eden şeylerin bazılarını yapıyoruz bazıları olmuyor ama sorundeğil.Birdeşu ‘gelecek’işi,defterim...Büyüdükçe yapmam ve öğrenmem gereken şeylerolacakmış.Annemde bana bu şeyleri kolayca yapayım diye destek olmaya çalışıyormuş ama önceden yaptıklarından daha farklı yapacakmışartık.Meselasen benim pilot olmak istediğimibiliyorsun,annembilmiyordu,şaşırdı..İştebana yardımcı olacakmış bununiçin.Veeeyatağımı uçak şeklinde yaptıracağız!Oley!Şey…Artıkanneme anlatabiliyorum birşeyleri,belkisana sık yazamayabilirimdefterim.Birazdandaarabalı filme gidiyoruz annemle, yenisi çıkmış ve annem bilet almışya!Tamamtamam arabanın yeni maceralarınıanlatırım sana da…Hadi gidiyorum ben, oh be!’’