"İrade adı verilen bir aldatmacaya inandık bunca yıl." ~Medusa kızı Maduna

mondliebe: Merak etme, sana gönlümden kopan en saf kelimelerle yazıyorum. Kendimi zorlamıyorum, aksine mesaj atarken daha önce hiç böyle rahat olmamıştım. Parmaklarım irademden bağımsız hareket ediyor sanki. Bir kuş kadar özgür oluyor kalbim seninle konuşurken. Daha fazla konuşmaktan alamıyorum kendimi.

Ah, sessizlik! Ölü umutlarımın dönüştüğü tozlar! Onsuzluğun kalıntılarını taşıyan bu cani odalar! Kalbimdeki sızıyı dindirin. Nedir bu çektiğim acılar? Gördüğüm tek gülümseme susturur mu ruhumun yankılarını?

Fakat bu tozun sahibi ben değildim ki. Onun tozlarıydı bunlar. O kim miydi? Belki geçmişten bir parça, belki yıldızlardan bir dilek, belki rüyamdaki gülümsemenin sahibi, belki de kaybettiğim aklımdan bir parça.

epik_gecenin_yazari: Yani seninle ilgili merak edebileceğim pek bir şey yok. epik_gecenin_yazari: En fazla neden adın mondliebe diye sorabilirim. Herhalde Almancada ay aşkı demekti. Sen de ayı sever misin? mondliebe: Aslında ben ayı sevmem. Yani hep doğru düzgün aydınlatmıyor da ne faydası var neden sevilir diye düşünüyordum. mondliebe: Sonra biriyle tanıştım. Daha doğrusu karşılaştım. O an fark ettim ki ay ışığını geceye değil de onu sevenlere verirmiş. Hala ayı seviyorum diyemem ama ayın o

Ardından geçen üç yıl ve unutulamayan sözler... Bazı sözler vardır zamana meydan okuyan... Yüzler, sesler, duygular eskir ama bazı sözler vardır ki asla eskimezler. Üç yıl önce karşılaştığım çocuğun sözleri de benim için aynıydı. Sesini ve yüzünü hatırlamasam da sözlerini çok net hatırlıyordum.

"Aşk mı? İnsanlar bazen çok sığ olabiliyor, değil mi? Kırmızı gül... Sence bu dikenli çiçeğe dokunmak kaç kişiyi yaralamıştır?"

Bir bebeğe veya kediye benziyordu ama ikisine de ait olamayacak kadar iğrençti. Sesin sahibine döndüğümde o şeyin de tıpkı sesi kadar tiksindirici olduğu gerçeğiyle yüzleşmek zorunda kaldım. Sivri dişlerinden damlayan kan ve salya karışımı sıvı, büyük dişleri yüzünden kapanmayan ağzı, buruşuk ve pul pul olmuş beyaz derisi ve pörtlemiş kan kırmızı vahşi gözleriyle aynı anda hem şapşal hem de dehşet verici bir görüntüye sahipti.

Whiter: Herkese Alagon gibi bir ilişki lazım. Whiter: Orada da sorun kendisiydi... neyse Cind: İşte ben sorun olmazdım Whiter: Ben de... Ducy: Bana sorun mu diyorsun? Maduna: Ve bana😨 Whiter: Sorun varsa benim sorunumdur Whiter: Ben yanlış yapmışımdır Maduna: O mesaj neydi Whiter: İşte gelecek için Whiter: Daha fazla sorun olmazdım manasında Cind: Uff ne biçim sattın Whiter: Sussana sen bi Ducy: Yok yok susmasın o bi

Geldik kalan son yaratığımıza. Bu yaratığın adı ne mi? Daha fazla beklemeden konuya geçmek adına bu yaratığın adı "hizmetçi peri!" Umarım Sertofya'daki temizlikçilerin normal olduklarını düşünmediniz. Bir yandan masada oturup çay içerken bir yandan da evin temizlenmesini istemez miydiniz? İşte bu periler o hayalinizi yaşıyorlar. Parmaklarını oynatmalarına gerek yok, paspas kendi kendini yapacaktır. Bu ve daha fazlası için "Kaybolmuş Kaderler Serisi | Maduna"ya uğramayı unutma

Sertofyalılar ejderleri sevmiyor olmalı. Bu seferki yaratığımızın adı: Kara göğün ejderi! Bu yaratık bulunduğu yerin havasını acı ve kuru hale getiriyor. Sevilmemesine şaşmamak gerek. İnsanların kötü duygularından beslendiklerini biliyor muydun? Yanlarında mutlu olmak pek mümkün değil. Peki bu yaratığın birine sonsuza dek bağlılık yemini edebileceğine inanabiliyor musun? O kişi sen olabilir misin? Dahası için "Kaybolmuş Kaderler Serisi | Maduna"yı takipte kalın😉

Efsanelerin doğduğu yerde bile efsaneler eksik olmuyor. Bu efsanevi yaratığın adı ise "Kara gün ejderi!" Kimse var oldukları konusunda emin olmasa da mezarlığa giren her ruh için yeni bir kara gün ejderi doğduğuna inanılıyor. Korkunç değil mi? Nasıl göründğklerini merak edşyor musun? O zaman seni "Kaybolmuş Kaderler Serisi | Maduna"ya davet ediyorum. Belki bir misafirle bile karşılaşabilirsiniz.

Yaratıklarımız bitti mi? Bitmedi! Bu sefer bahsedeceğim yaratık bilgin periler! Kutsal kulede yaşayan bu periler sadece kutsal kulenin sahibinden emir alır. İnsan dilini anlamamalarına rağmen sorunsuz bir şekilde kayıt tutabilmeleri ilginç değil mi? Daha fazlası için "Kaybolmuş Kaderler Serisi | Maduna"ya bakmayı unutmayın! Artık klavyem bile ezberledi bu ismi🤓

Kalbe sahip çıkılsa bu kadar roman yazılmazdı. Çok yakında kitap doktorları eleştiri ittifakı tarafından yayında.

Bugünün yaratığı: Ateş oku kuzgunu! Bu kuzgunların tüyleri yanıyor! Yaklaşırken dikkat edin. Gardiyanların sadık yardımcıları. Eğer mezarlığa veya kutsal kuleyebgirmek isterseniz önce gardiyanların yukarıdaki gözlerini geçmelisiniz. Belki küçük bir kız size yardım edebilir.😉 O kızın adını biliyor musun? Öğrenmek istersen cevap "Kaybolmuş Kaderler Serisi | Maduna"da! Veya bilenlerin yorumlarında...

Maduna: Görüldü atarsan seni arkadaşlıktan reddetmeyeceğiz Maduna: İyi geceler diyen herkese cevap vermene gerek yok bir kere dedin zaten Piks: Sana da iyi geceler🥲🥺 Maduna: Yan yanayız zaten diğerlerini niye meşgul ediyorsun Pon: SEN DE AYNI ŞEYİ YAPMIYOR MUSUN Maduna: Galiba Whiter çokta uyumuş Maduna: Biz de uyuyalım Pon: Merak etme Maduna, ben seni uyutacağım😊 Maduna: Sana da iyi geceler canım arkadaşım🥰

Karşınızda durmayan bu yaratığın adı: Gardiyan! Bu koca beden tahmin edemeyeceğiniz kadar hızlı. Kılıcını ateşle on metre uzatabiliyor. Onlara bulaşmak istemezsiniz. Mezarlık ve Kutsal kuleye girmek isterseniz önce bu koca adamları ve sadık yardımcılarını geçmelisiniz(başka mikrokurgu konusu😉) Daha fazlası için bizi takip etmeyi unutmayın. "Kaybolmuş Kaderler Serisi | Maduna"

Karşınızda çelik gagalı kuzgun! Bu kuzgunun gagasının gazabından kurtulabilen yok. Bu gagayla istediği her şeyi kırabilir. İnsanların onların ruh yediğini düşündüklerine inanabiliyor musun? Acaba gerçek mi? Ne dersin? Daha fazlası için "Kaybolmuş Kaderler Serisi | Maduna"yı takipte kalın.

Doktor D. Ecklair ile tanışın. Kısaca Ducy'nin ördeği. Sahibine fazlasıyla benziyor, kızdırmamaya dikkat edin derim. Kafasındaki küçük sarı ördek şekilli şapkasıyla çok sevimli görünebilir, sadece iyi gününe denk geldiniz demektir. Ducy'yi paylaşmayı sevmez ve fazlasıyla korumacıdır. Ducy'nin arkadaşlarına karşı bile. Onu daha yakından tanımak istersen seni "Kaybolmuş Kaderler Serisi | Maduna"ya davet ederimm

Başını kaldırdı ve oğlana baktı. İkisi de ilk kez birbirlerinin gözlerini görüyordu. Oğlanın gözleri öyle parlak, öyle umutlu bakıyordu ki hayattan vazgeçmiş bir insanı bir insanı bile fikrinden döndürebilirmiş gibiydi. Kızın aklından sadece bir düşünce geçti. Farklı... Çok farklı.

Dağları aşmış, ormanları geçmiş, yeni insanlarla tanışmış ama bu çiftçiyi tatmin etmemiş. "Bana daha büyük bir macera lazım, daha büyük!" Çiftçi her gün bunu söylemiş.

Yıkılan hayalleri gözlerinde bir harabeye dönüşmüştü sanki. Sabah onlara eşlik eden sonsuz neşeleri bir mezara gömülmüştü.

Onun deniz mavisi gözlerinde çaresizlik ve yorgunluk vardı. Aldığı her nefes onu daha da karanlığa gömüyor, daha da bitkin düşürüyordu sanki. Aldığı her nefes, son nefesiymiş gibi geliyordu karşısındaki insana. İstemsiz bir hüzün en umutlu insanı bile etkisi altına alıyordu ve akıllara tek bir soru getiriyordu. Neden yaşıyorum ki?ufuk

Çiftçinin memleketinde bir inanış varmış. Güneş batarken görünen aya bir dilek dilersen dilediğin her şey gerçek olur. Çiftçi bir süre daha rüzgarla tek tek savrulan samanları izlerken sıkılmış ve gençliğinde sıkça kurduğu o cümleyi kurmuş: Keşke bu korkuluk canlansa...

Bizler kader adındaki birinin hareket ettirdiği kuklalardık, kader kitabı ise bir kuklaya verilen senaryodan farksızdı.

Bizler kader adındaki birinin hareket ettirdiği kuklalardık, kader kitabı ise bir kuklaya verilen senaryodan farksızdı.

Sen, benden tiksinmezsin değil mi? diye düşündü Arthur. Sen, beni terk etmezsin değil mi? diye düşündü kız.

Kız çalmaya başladığında gözlerim istemsizce dışarıda o küçük yıldıza kaydı. Duyamadığım için bu piyano resitali o ana kadar ilgimi çekmemişti. Ancak dışarıda o küçük yıldız aniden söndüğünde ve içeride insanlar tek tek yerde kıvranmaya başladığında bu balo ve bu performans normal olmaktan çıkmıştı, tıpkı gece gibi...

Son ana kadar, hatta son andan sonra bile, bunu kabullenmek istemeyecektik. Evet bu bencillikti, bunu biliyorduk, bunun farkındaydık. O zaman bize bencil deyin, önemli değil. Eğer arkadaşımı öldürmek istememek bencillikse, arkadaşlarımdan ayrılmak istememek bencillikse ben dünyadaki en bencil insandım.

Sesim gökyüzünde yankılanırken etrafımı bir yılan misali yeşil dumanlar sarmaya başladı. Kulaklarımda ismimin fısıltılarını bir iğne misali hissedebiliyordum. Beni sarıyor, zincirliyor ve mecbur bırakıyorlardı. Diğerleri de böyle mi hissetmişti, yoksa kaçmak istediğim için mi bu kadar acı vericiydi.

[Tek bölümlük bir kurgudur] Her yıl düzenlenen, dünyaca ünlü bir maskeli baloda "onlar" hariç herkes ölmüştü. Sağır, genç bir garson ve yeni yükselişe geçen genç bir piyanist. Polis, kanıt yetersizliğinden dolayı onları saldığında ikisi de gerçeği içten içe biliyordu. Neden hayatta kaldıklarını ikisi de biliyordu.

Burası sizin çok severek okuduğunuz peri masallarının doğduğu yer: Sertofya. Geleceğin kralları, çılgın bilim adamları, prensesler ve onların kurtarıcısı prensler, kendi kaderlerini çizecek kadar güçlü kadınlar, acizlikleriyle bir romantizme kurban giden aptallar, kötü denilerek hikayenin sonunda ölen zavallılar ve daha nicesi burada eğitildi. Hepsinin hikayelerini oluşturan kader kitaplarının bize olmamız gereken kişiyi göstermesi gerekiyordu ama açtığımda tüm sayfalarının boş oluğunu gördüm.

"Ah güzel deniz, kabul eder misin gökyüzünün arkadaşlığını?" "Nasıl kabul ederim seni? Gözümün görmediğini. Uzaktasın sen bana, çok uzakta." "O zaman her gün buluşalım ufukta. Ben de görmek isterim seni. Buluşalım ikimizin de son durak noktasında." "Ufuk nerede bilmem? Kalırım ben burada, gidemem uzaklara." "Bak oraya. Görür müsün eteklerinin sonunu? Seni oraya götüreceğim, orada buluşacağız seninle. Gitmek istemez misin hala?" "... İsterim!"

"Fleine, Sairen'in güç kaynağıdır ve beden ölümüne kadar yaşamını tamamıyla buna adar. Fleine olmazsa, Sairen olmaz ama her canlı gibi Sairenlilerin de bir yaşam süreleri vardır. Bu nedenle Tanrılar bir karar verdi, ... ... Fleine o dönem istediği her şeyi yapmakta özgür olacak. Bir şartla: kışın ilk kar tanesi yeryüzüne düşmeden bir çocuk evladına sahip olmalı. Bu melez kanın adı Mairon olacak ve Fleine'nın ömrünün sonu geldiğinde güç ona aktarılacak." (Kelimeler yeterli gelmedi alıntı için😅)