Önemli olan sesimizi duyurmak değildi duyanın nasıl bir insan olduğuydu...

"Söylemeyi unuttum ama lord, cadıların zirveyi basabileceğini düşünüyor. Yerinde olsam daha dikkatli olurdum." Sözlerin sahibine şaşkın gözlerle bakınca hafif bir sırıtma ile karşılaştı. Başını hafifçe eğdi ve pelerinini son kez yasak ormanda dalgalandırarak iç halkadan ayrıldı. Geride ise gerginlik seviyesi gitgide artan endişeli bir cadı bırakmıştı. ...

Tabii ki intikam almak istiyordum. Ama bu şekilde şefi daha da tehlikeye sokacaktım. İntikam gücü olanlar içindi. Benim gücüm buna yetmezdi. Bunu düzenleyen kişinin dışında kimsenin gücü yetmezdi. O kişiyi bulmalıydım. Şefi bu hâle sokan lanet pisliği... Belki onu öldürmeliydim. Onun işini bitirmeliydim. Tabii o ilk önce benimkini bitirmezse...

10. Bölüm: Sözün bende tutulur Kanın kanım olur Canın yanarsa benden Kanım akar bedenimden ⚜️ Ten tene, ben bene Kapansın bu hergele

Karanlık tıpkı terk edilmiş bir geceye benziyordu.

 İçimin yangınına dudakların üfler belki diye düşündüm ama beklediğim gibi olmadı. Harlandı da harlandı. Bir ömrün yangınına dönüştü.

“Sana gel desem,”dedim çaresizce. “Yalnızlığıma ortak olacak mısın Edip?”   “Ben sana yalnızlık da olurum.” “Peki git dersem? O zaman ne olur Edip?”   Bir insanın nefesini tuttuğu dahi fark edilir miydi Yarabbi? Anlıyordum o an. “O zaman yalnızlık bana ölüm olur. Ama senden gelen ölüm bile bana tatlıdır.”

“Ruhuma işlemiş bir insandan başkası diye bahsedemem. Sen okuyorsan yazılarımı, başkaları okumuş olmaz.”

Solmuş bir çiçeği su kurtarıyordu solmuş bir insanı ise sevgi...

Gece yıldızlarla tekti ama güneş aya ışığını verene kadar...

Karşı konulamaz bir tutku muydu bu yoksa tutkudan öte bir aşk mı? Çünkü bununla mücadele edebileceğine inanmıyordu. ***Kitabın yepyeni versiyonunu 17. Bölüme kadar yükledim. Kitabın tamamını hızlıca yükleyeceğim.

Gerçekler bir düğüm gibi birbirine dolanırken aklını karıştıran Leonard Torrent'a karşı bir çekim hissetmektedir. Bildiği tek şeyse sadece hayatı değil artık kalbi de alt üst olmuş bir haldedir.

Geçmişiyle ilgili bir arayış içinde olan Leyla Pellegrini hiçbir şey hatırlamamaktadır. Şimdiyse bildiği her şey tekrar işe başladığı araştırma merkezinde tanıştığı adamla alt üst olmak üzeredir. Birlikte çalıştıkları projenin yönetimi el değiştirirken Rutherford ailesinin yıllar önce yaşadığı trajediler arkeoloji araştırmalarının amacını da değiştirmiştir.

Geçmişiyle ilgili bir arayış içinde olan Leyla Pellegrini hiçbir şey hatırlamamaktadır. Şimdiyse bildiği her şey tekrar işe başladığı araştırma merkezinde tanıştığı adamla alt üst olmak üzeredir. Birlikte çalıştıkları projenin yönetimi el değiştirirken Rutherford ailesinin yıllar önce yaşadığı trajediler arkeoloji araştırmalarının amacını da değiştirmiştir.

Ve aşk bambaşka kıyılara savrulmuş olsa da ait olduğu yüreğe sığınırdı.

Her hareketinde dikkatli olmak. Akıllı olduğunu bile yansıtamamak. Hayatta kalmak için deli damgasına razı olmak.. Bu şekilde bir insan nasıl yaşayabilir? Yaşıyor. Bir hayvanın yaşadığı gibi, o da yaşamaya devam ediyor. Sonunda o baskı hissini iliklerine kadar yaşarken fark etti. O tanıdık his. Her taraftan izlemiyormuşsun iğrenç hissiyle gelen baskıcı, kontrolcü, taparcasına fanatiklerinin oluşturduğu, güce değil bilime taparken aynı zamanda güç zehirlenmesi yaşayan o insancıklar. 1984.

Başını kaldırıp adamın solgun yüzüne baktı. "Annem gözlerimi babamdan aldığımı söylerdi. Onunkiler bu kadar renksiz olmamalı," diye fısıltıyla yakındı. Gözleri doldu. Fark ettirmeden kolunun yeniyle gözlerini sildi. Eğer ki bu adam onun gerçekten babasıysa, bütün bunlar bir oyun değilse bile inanmakta güçlük çekiyordu. Yeni bölüm yayında!!

"İrade adı verilen bir aldatmacaya inandık bunca yıl." ~Medusa kızı Maduna

Çok garip değil mi? İstediğim hiçbir şeyi yapamadım. Ne o tel tel saçlarımı çekerek koparttım ne başımı yumrukladım ne de öldürme/öldürülme isteğimi gerçekleştirebildim. Evin içerisinde olsam bunlar çok daha kolay olurdu. Evin dışarısında olunca diğer insanların ne tepki vereceği, kimin hakkımda ne düşüneceği ya da herkesin kendi halinde beni fark etmeden yürümeye devam edeceği... İşte bunları düşünüyordum galiba. Diğerleri ne düşünür? Ya da ne der? Acaba beni fark ederler mi?

Nasıl beni yalnız bırakıp gidebilirsin birde benden habersiz bunu ağır ödeyeceksin " sinir seviyesi zirveye çıktı. Bir şey yapıp edip gidişini engel olmalıyım düşüncesiyle yola koyuldu. Kendini gelerek Licht " Jax buraya gel " emir vererek kükremişti. Bu kükremeye uzakta olan birisi biri duyardı ve Jax uzakta bile duyup lichtın yanında bitmişti.

"Sword senin de dediğin gibi ben artık Ra Do'yum. Beni unutalı çok oldu, ismim toprak altında. Ben yeni bir isimle varım, unutuldum ve kaderimi kabullendim. Siz de benim adıma korkmayın çünkü onlar Ra Do'yu nam-ı diğer vahşi köpeği arıyorlar. Gözlerimden anlar sanıyorsan unutma bu gözlerin üzerindeki örtüyü açmak büyük bir güç ister." dedim ve sırtımı dönerek kapıya doğru ilerledim "Belki de uzun zamandır beklememin ana sebebi için vakit gelmiştir."

The demi-humans remaining on the island... Ghosts that suck human souls... Travelers who face this adventure... In this story, you are the ghost and I am the main character... This is our story...

Tamamdır geldim sayılır, dedi içinden sağ tarafa dönecek ve sıralı evlerin ortasında bulunan apartman dairesine girecekti. Sağ tarafta ki dönemeç yola sapmasını engelleyen bir şey vardı. Sokak lambasına takılan montunun koluydu. Yeni aldığı mont zarar görmüştü. Yeni bir tane alacak parası da yoktu üstelik. Hava o kadar soğuktu ki bunu düşünmesine vakti dâhi yoktu. Kolunu takılan yerden kurtarmaya çalışırken eli ayağı birbirine girmişti.

Tamamdır geldim sayılır, dedi içinden sağ tarafa dönecek ve sıralı evlerin ortasında bulunan apartman dairesine girecekti. Sağ tarafta ki dönemeç yola sapmasını engelleyen bir şey vardı. Sokak lambasına takılan montunun koluydu. Yeni aldığı mont zarar görmüştü. Yeni bir tane alacak parası da yoktu üstelik. Hava o kadar soğuktu ki bunu düşünmesine vakti dâhi yoktu. Kolunu takılan yerden kurtarmaya çalışırken eli ayağı birbirine girmişti.

"Eğer bir kaderi değiştirmek istiyorsanız, krallardan çok Tanrı'nın inayetini kazanmalısınız." Yeni bölüm yayımda...

"Eğer bir kaderi değiştirmek istiyorsanız, krallardan çok Tanrı'nın inayetini kazanmalısınız." Yeni bölüm yayımda...

"Sanguis için ne kara bir gün!" Lord Baltimore'un duygulardan arınmış sesi cadıların kulağına gider gitmez neredeyse tüm yüzler ona döndü. Kızının neredeyse birebir kopyası olan yaşlı cadı ise ona bakmayan tek kişiydi. Eskiden kestanenin koyu tonlarına sahip olan ama artık kırlaşmış saçları hafiften dalgalanırken diğer cadıların aksine gözleri tehlikeli bir biçimde parlıyordu. Henüz Lord'un gözlerine bakmama sebebi ise sadece ama sadece can çekişirken onlarla buluşma isteğindendi.

"Gürültünün iyi bir yanı var. Sözcükleri boğuyor." M. Kundera